Krótka historia Polskiego Związku Piłki Siatkowej i reprezentacji Polski mężczyzn

Po obecną nazwą Polski Związek Siatkówki (PZPS) funkcjonuje od 1956 roku i jest organizacją odpowiedzialną za promocję i rozwój dyscypliny w Polsce. W 1949 roku Polska była jednym z założycieli Międzynarodowej Federacji Siatkówki (FIVB), ale korzenie polskiej piłki siatkowej sięgają 1926 roku.

W ostatnich kilku latach PZPS odegrał wiodącą rolę w zwiększaniu popularności dyscypliny, głównie poprzez zrozumienie i docenienie znaczenia zaangażowania mediów i sponsorów. Od 1997 roku PZPS okazuje się być aktywnym, sprawdzonym, pełnoprawnym członkiem europejskiej i światowej siatkarskiej rodziny, podejmując się organizacji ponad 30 międzynarodowych imprez, począwszy od MŚ Juniorek 1997, przez ME Kadetek i Kadetów 1998, turnieje kwalifikacyjne do IO i MŚ, Final Four Ligi Mistrzów kobiet i mężczyzn, po Finały Ligi Światowej 2001.

Reprezentacja Polski w siatkówce mężczyzn największe sukcesy osiągnęła w latach 70. ubiegłego stulecia. Prowadzona przez legendarnego trenera Jerzego Huberta Wagnera drużyna, w której grali m.in. Edward Skorek, Tomasz Wójtowicz, Ryszard Bosek, Stanisław Gościniak, Wiesław Gawłowski, Marek Karbarz, Mirosław Rybaczewski i Zbigniew Zarzycki, zdobyła mistrzostwo świata w 1973 r. w Meksyku i mistrzostwo olimpijskie w 1976 r. w Montrealu. Ponadto biało-czerwoni pięciokrotnie byli wicemistrzami Europy (1975, 77, 79, 81 i 83).

W ostatnich latach reprezentacja brała udział w większości ważnych międzynarodowych turniejów:
2000 – Liga Światowa, 8. miejsce
2001 – Liga Światowa, 7.
Mistrzostwa Europy, 5.
2002 – Liga Światowa, 5.
Mistrzostwa Świata, 9.
2003 – Liga Światowa, 9.
Mistrzostwa Europy, 5.
2004 – Liga Światowa, 7.
Igrzyska Olimpijskie, 5.
2005 – Liga Światowa, 4.
Mistrzostwa Europy, 5.

Obecnie męska reprezentacja jest w światowym rankingu klasyfikowana na 8. miejscu.

Warto dodać, że w polskiej siatkówce doskonałe wyniki osiągają ostatnio również inne reprezentacje. Kobiety są dwukrotnymi mistrzyniami Europy (2003 i 2005), a męskie zespoły młodzieżowe to dwukrotni mistrzowie świata juniorów (1997 i 2003) oraz aktualni mistrzowie Europy kadetów (2005).

W ośmiu z rzędu startach w Lidze Światowej (1998–2005) męska reprezentacja Polski rozegrała 105 meczów (52 wygrała, 53 przegrała). W debiucie, w 1998 roku, zajęła 10. miejsce, a w dwóch następnych edycjach – ósme. W 2001 roku Polska zostawiła trwały ślad na światowej scenie siatkówki, organizując w Katowicach fantastyczne Finały Ligi Światowej, które reprezentacja gospodarzy ukończyła na 7. pozycji. Gorąca atmosfera i wspaniała zabawa były charakterystyczne dla tej imprezy, otwierającej nowe standardy dopingu w międzynarodowej rywalizacji sportowej. Rok później Polska zrobiła kolejny krok wprzód, awansując do Finałów LŚ w Brazylii, gdzie zajęła 5. miejsce.

W roku 2005 reprezentacja Polski znów zakwalifikowała się do Finałów, wraz z Brazylią, Serbią i Czarnogórą oraz Kubą. Wszystkie jej mecze były pięciosetowe; drużyna zajęła 4. miejsce – najwyższe w historii startów Lidze Światowej. Podstawowi zawodnicy tej ekipy to gracze, którzy w 1997 roku wywalczyli mistrzostwo świata juniorów – Dawid Murek, Paweł Zagumny i Sebastian Świderski, a także „dwie wieże”, czyli mierzący po 206 cm Piotr Gruszka i Łukasz Kadziewicz, dający Polsce iście artyleryjską siłę ognia w ataku. Ważną rolę odgrywają też dwaj młodzi debiutanci – Mariusz Wlazły i Michał Winiarski. Po raz pierwszy reprezentację Polski prowadzi (od wiosny 2005) zagraniczny selekcjoner – Argentyńczyk Raul Lozano.

16 września 2005 r. w wypadku samochodowym jadąc do swego nowego, włoskiego klubu w Maceracie, zginął jeden z najbardziej utalentowanych polskich siatkarzy, Arkadiusz GOŁAŚ. Podstawowy środkowy bloku reprezentacji Polski miał zaledwie 24 lata...

Powrót